παραδοξα των βουδιστων-ινδουιστων

Του Πρωτ. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ

Στις διάφορες γκουρουϊστικές κινήσεις θα συναντήσει κάποιος την ύπαρξη διαφόρων παραδόξων φαινομένων, που εκ ρώτης όψεως εντυπωσιάζουν η δεν ερμηνεύονται εύκολα με την λογική. Τε- τοια αινόμενα είναι γνωστά στην Ινδουιστική θρησκευτικότητα ως Σίντις (Siddhis). Ο όρος Σίντις είναι σανσκριτικός όρος και αναφέρεται στις παραφυσικές καταστάσεις και τα ασυνήθιστα αινόμενα, που πραγματοποιούνται σε προχωρημένο στάδιο στα πλαίσια της Γιόγκα. Σ᾽ αυτά ανήκουν η διόραση, η τηλεπάθεια, η αιώρηση, οι υλοποιήσεις, η εξωσωματική προβολή κ.α [1] . Αντίστοιχα φαινόμενα υπάρχουν και στο Βουδισμό.

Τα εν λόγω παράδοξα αινόμενα χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον π.χ. από το γκουρού Σάτυα Σάϊ Μπάμπα (1926– 011) και έγιναν μάλιστα πόλος έλξης πολλών οπαδών του. Ο εν λόγω γκουρού πραγματοποιούσε διάφορα παραφυσικά φαινόμενα, όπως υλοποιήσεις διαφόρων πραγμάτων, παράλληλες παρουσίες, μετεωρισμούς κ.α [2].

Είναι φαινόμενα που αφ᾽ ενός μεν χρησιμοποιούνται, για να προσελκύουν οπαδούς, αφ᾽ ετέρου δε χρησιμοποιούνται στη συνέχεια από τους οπαδούς τους ως αποδείξεις περί των θείων, δήθεν, δυνατοτήτων των δασκάλων τους. Αποβλέπουν στο να εντυπωσιάσουν, να πείσουν για την υποτιθέμενη δύναμη και θειότητα των γκουρού, καθηλώνοντας τη λογική, δείχνοντας ταυτοχρόνως με τον τρόπο, που επαναλαμβάνονται ένα είδος εγωϊστικού ναρκισσισμού και αυταρέσκειας των γκουρού.

Τα παράδοξα αυτά φαινόμενα, που συναντά κάποιος σε διάφορους γκουρού, ποτελούν ταυτο- χρόνως κίνδυνο για τον αδιάφορο άνθρωπο η για το χριστιανό, που δε γνωρίζει επαρκώς την πίστη του, όχι μόνο να εντυπωσιαστεί, αλλά και να παρασυρθεί.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η προέλευση τέτοιων φαινομένων ορισμένες φορές ενέχει το στοιχείο της παραπλάνησης καθώς αποτελούν ταχυδακτυλουργικά τεχνάσματα. Ορισμένες φορές, όμως, είναι φαινόμενα, που έχουν σαφώς δαιμονική προέλευση. Τούτο γίνεται εύκολα αντιληπτό, καθώς αντίστοιχα φαινόμενα και καταστάσεις συναντά κάποιος σε διάφορους αποκρυφιστικούς χώρους, όπως π.χ. στον Πνευματισμό.

Ο ορθόδοξος χριστιανός με οδηγούς την Αγία Γραφή και τη διδασκαλία και την πείρα των Αγίων πατέρων και διδασκάλων της Εκκλησίας μας μπορεί να ξεχωρίσει και να διακρίνει τη δαιμονική προέλευση και συνδρομή στα φαινόμενα αυτά. Δεν εντυπωσιάζεται από τέτοια φαινόμενα.

Στην Παλαιά Διαθήκη βλέπουμε τους μάγους του Φαραώ να κάνουν και να επιδεικνύουν παράδοξα φαινόμενα (Εξόδ. κεφ. 7, 11–12, 22. κεφ. 8, 7, 18), όπως επίσης και στην Καινή Διαθήκη τέτοια εντυπωσιακά φαινόμενα με τη συνδρομή δαιμόνων υλοποιούσε ο Σίμων ο μάγος (Πραξ. 8, 9–11).

Ο Απόστολος Παύλος μας λέγει επίσης ότι στις διαβολικές μεθοδείες εντάσσεται και η πρακτική του σατανά να «μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός» (2 ορ. 11, 14) γι᾽ αυτό και ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός μας λέγει ότι οι δαίμονες παραχωρήσεως δε Θεού γινομένης και ισχύουσι και μεταβάλλονται και μετασχηματίζονται εις ίον θέλουσι σχήμα κατά φαντασίαν» [3]. Ο ίδιος Απόστολος επίσης μας προειδοποιεί για ανθρώπους «πονηρούς και γόητες» (2 Τιμ. 3, 13), που θα εντυπωσιάζουν και θα παρασύρουν ανθρώπους.

Αυτό που πρέπει εν προκειμένω ιδιαιτέρως α επισημάνουμε είναι, ότι πολλά απ᾽ αυτά τα φαινόμενα λαμβάνουν χώρα μόνο στη φαντασία. Οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας, που γνωρίζουν εκ πείρας τις δαιμονικές μεθοδείες, μας λέγουν σχετικά ότι «και τοις έξωθεν πράγμασι κέχρηνται προς τας φαντασίας οι δαίμονες» [4].

Η φαντασία είναι κατά τους Αγίους Πατέρες χώρος δράσης των δαιμόνων και μάλιστα σε ανθρώ- πους αθεράπευτους από τα πάθη τους, με ανύπαρκτο πνευματικό αγώνα. Να υπενθυμίσουμε στο σημείο αυτό μία ακόμη σχετική μαρτυρία από τη ζωή των Αγίων της Εκκλησίας μας: «Αδελφοί τινές παρέβαλον τω αββά Αντωνίω αναγγείλαι αυτώ Φαντασίας ας έβλεπον, και μαθείν παρ᾽ αυτού ει αληθιναί εισίν η από δαιμόνων. (…) Ημείς δια τούτο ήλθομεν ερωτήσαι σε, ότι βλέπομεν φαντασίας, και πολλάκις γίνονται αληθιναί, ήπως πλανώμεθα. Και επληροφόρησεν αυτούς ο γέρων εκ του κατά όνον παραδείγματος, ότι από δαιμόνων εισίν» [5].

Έτσι π.χ. εξηγείται και ο ισχυρισμός οπαδών του κουρού Σάϊ Μπάμπα, εάν αληθεύει βέβαια, ότι χριστιανοί «προσευχόντουσαν μπροστά σε εικόνες του Χριστού η των πιο αγαπημένων Αγίων τους και τελικά οι μορφές των εικόνων αυτών άλλαζαν σ᾽ αυτή του Σάϊ Μπάμπα» [6] .

Εν προκειμένω ο χριστιανός πρέπει να έχει πάντα υπόψη του την αγιοπατερική προτροπή «ει δε από δαιμόνων ενεργείας απατηλά περιπέτονται, μη μοι καθέζου δαιμόνων απάταις προσκεχηνώς, μηδέ γίνου διαβολικαίς κδοτος ενεργείαις» [7].

Σημειώσεις

1. Βλ. Fr. Heiler, Die Religionen der Menschheit, (Ηrsg: on K.Goldammer), 1980, σ. 153. Handbuch Religiöse Gemeinschaften und eltanschauungen, 2000, σσ. 704, 801–802.

2. Margaret Thaler Singer – Janja Lalich, Cults in Our Midst, 1995, σ. 63.

3. Ι.Δαμασκηνού,Έκδοσις Ακρι- βης Ορθοδόξου πίστεως 2,4, PG 94, 877 Α.

4. Αγ. είλου, εφάλαια ΚΖ. Περί διαφόρων πονηρών λογισμών, 4, ΡG 79, 1205 Α.

5. Βλ. Παλλάδιος λενοπόλεως, Αποφθέγματα Πατέρων, Α , PG 65, 77CD. Πρβλ Αγ. Νικοδήμου, Ο Αόρατος όλεμος, εκδ. Φως, 1988, σσ. 99- 110. Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Bίος και όγοι, εκδ. Ι. Μονής Χρυσοπηγής, 2003, σσ. 251– 252.

6. Βλ. Σ. Σάντουαϊς, ΣΑΙ ΜΠΑΜ- ΠΑ. Ο γιος… και ο ψυχίατρος, εκδ. Σρι Σάτυα Σάϊ, 1984, σ. 208.

7. Βλ. Μεγ. Βασιλείου, Υπόμνημα εις τον Ησαΐαν, 77, PG 30, 248 C.   

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ 27/7/2012

Πηγή: https://www.impantokratoros.gr/86D1263E.el.aspx