Αν η αγαπη πληγωνει τοτε δεν αγαπαμε....

η αγαπη εχει κυριο χαρακτηριστικο το οτι δεν φθειρεται στο χρονο και στις δυσκολες και αντιξοες συνθηκες. αφθαρσια λοιπον.

ας δουμε αναλυτικα:
 

δυνατώ να το δεχτώ. Η ακύρωση της αγάπης σου σε ένα άτομο δεν ακυρώνει και την ενδιάμεση αγάπη που του έχεις δείξει.

Αναλυτικότερα: πολλές φορές σε ωθούν οι συνθήκες να πρέπει να πάψεις να αγαπάς μία κοπέλα. Συνήθως γιατί αποδεικνύεται, με βάση τα δικά σου κριτήρια και τις αξίες σου, ότι τελικά ... δεν την άξιζε. Φερ' ειπείν σου φέρθηκε πάρα πολύ άσχημα, με έναν τρόπο που εσύ κρίνεις ότι δεν αξίζει να την αγαπάς πλέον. 

Αυτό, εάν το κάνεις, δεν σημαίνει ότι δεν την αγαπούσες στο ενδιάμεσο. Με λίγα λόγια, εάν κάποια στιγμή πεις σε μια κοπέλα ότι την αγαπάς και το εννοείς, αυτό ισχύει στο ακέραιο για την δεδομένη στιγμή, ανεξάρτητα του τι θα συμβεί μετά. Εάν αναγκαστείς να πάψεις να την αγαπάς, αυτό δεν σημαίνει πως όταν της έλεγες "σ' αγαπώ" δεν το εννούσες.Όσον αφορά το πώς σταματάς να αγαπάς κάποιον; Χμ ... με μια απλή απόφαση. Τουλάχιστον αυτή είναι η αρχή της διαδικασίας αυτής. Μπορεί να σου πάρει ημέρες, εβδομάδες, μήνες ή και χρόνια. Αλλά απ' τη στιγμή που θα σηκώσεις όλο σου τον εγωισμό, θα κοιτάξεις τον εαυτό σου και θα το πάρεις απόφαση, έχεις ήδη κάνει, για μένα, το πρώτο βήμα.

συμφωνω, αν και θα διορθωνα "το τελος του ενδιαφεροντος που εδειξες σε καποιον δεν ακυρωνει το ενδιαφερον που του εχεις δειξει"
συμφωνω κι εδω πως αυτα που λες συμβαινουν, και μαλιστα παρα πολυ συχνα. αλλα θα προκειται για καψουρα, ερωτα, κολλημα, οπως θες, ισως ολα αυτα στο μεγιστο βαθμο τους αλλα οχι για ΑΓΑΠΗ. αν προκειται για αγαπη μπορει να σταματησεις να την βλεπεις, να κοψεις καθε σχεση, να προσπαθεις να την ξεχασεις και ισως, ναι, να το πετυχεις μα η αγαπη σου για αυτην δεν θα φυγει, θα συνεχισεις να την αγαπας, γιατι το χαρακτηριστικο της αγαπης, πως να το πω...ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Α Γ Α Π Η, ειναι το οτι δεν εξαλειφεται με κανεναν τροπο, δεν πεθαινει, δεν φευγει, δεν σταματα...

σαφως και το εννουσες, οπως κι αν ηρθαν τα πραγματα μετα, απλα σου λεω πως οτι κι αν κανεις μετα, αν δεν την ξαναδεις ξερω γω κτλ, δεν θα παψεις να την αγαπας. γιατι ετσι ειναι η φυση της αγαπης. μπορει να παρεις, την αποφαση, να τον ξεγραψεις, να μην τον ξαναδεις, να τα φτιαξεις με αλλον, μα ΑΑΑΝ, ΑΝ προκειται για αγαπη, παντα η αγαπη γιαυτον θα ζει μεσα σου, κι οσο κι αν εχεις καταφερει να την κρυψεις και να την σωπασεις, θα την αισθανεσαι οταν ξαναδεις αυτο το ατομο....κι ας ξερεις πως ειναι λαθος, κι ας μην κανεις τιποτα, μα την αγαπη θα την νιωθεις.

λοιπον, απαντωντας σε αυτο που με προκαλεσες, δλδ να ορισω την αγαπη, αυτο που λες εσυ και να σου δειξω τη διαφορα τους. σου λεω πως εσυ απο τη στιγμη που βαζεις μεσα τη δυνατοτητα να ξεγραφτει εντελως, αυτοματως αφου δεν ισχυει η "αφθασρια" που ειπαμε, δεν ειναι αγαπη, αληθινη αγαπη. βεβαια οπως βλεπω τωρα που το ξαναδα πιο σκεπτομενος, αυτα που λες συμβαινουν και στην αγαπη, γινονται, απλα αυτος που αγαπα, μεσα του ποτε δν παυει να αγαπα...αυτος ηταν ο ενδοιασμος μου, το οτι ευκολα παρουσιαζες τη διαγραφη και υποστηριζες τη στιγμιαια ισχυ της. δεν αντιλεγω πλεον, απλα λεω πως μεσα σου τουλαχιστον ακομα κι αν ξεγραψεις καποιον, αν τον αγαπουσες, μεσα σου, δεν παυεις... με συγχωρεις για την αποτομηαντιπαραθεση μου 

εγω οριζα αγαπη ως αφθαρτη, εσυ εδεινες το ενδεχομενο της φθορας...βεβαια διαπιστωνω πως πρακτικα ισως, ουσιαστικα ομως οχι, παντα κατι που αληθινα αγαπουσες, μεσα σου συνεχιζεις να το αγαπας, εστω σιωπηλα, ξεχασμενα. δες πως δουλευει αυτο που λεω με την αφθαρσια: οταν η αγαπη στηριζεται σε καποια αξια ή προσωρινη ευχαριστηση δεν ειναι αγαπη. αν σ'αγαπαω επειδη εισαι ομοροφος, και μετα τρακαρεις και σπασεις τα μουτρα σου () και δεν εισαι πια ομορφος, δεν θα σ'αγαπαω. αν σ'αγαπαω μονο για καποιο σκοπο/κερδος, οταν το παρω, θα σταματησω να σε αγαπω.() και παλι αυτο δεν ειναι αγαπη. προσεχεις πως ως εδω η αγαπη δεν ητα στην ουσια αγαπη, επειδη ειχε ημερομηνια ληξης? στη συνεχεια παιρνω το παραδειγμα, μανας-παιδιου, δες εδω η αγαπη ειναι αληθινη, το γνωριζουμε αλλωστε και μονο που ακουμε "μανα-παιδι", γιατι συμβαινει αυτο (γιατι ειναι αληθινη εδω)? γιατι η μανα και το παιδι οοοοτι κι αν συμβει ποτε δε σταματουν να αγαπουν ο ενας τον αλλον, οσο κι αν μαλωνουν κτλ. εχουμε αφθαρσια λοιπον που χαρακτηριζει την αγαπη αυτη....(βεβαια υπαρχουν και σχεσεις γονιων-παιδιων, τυπου "χεσε μεσα", αλλα εγω παιρνω το υγιες απο τη φυση ως παραδειγμα)

σχεδον θα ελεγα πως η αγαπη κρινεται για το αν ειναι αληθινη απο το αν φθειρεται σε χρονο/δυσκολιες κτλ. γιαυτο λεμε πως πρεπει η αγαπη να περασει πολλα για να αποδειξει πως ειναι αληθινη...η αγαπη ειναι πραγμα σπανιο, ας μη βιαζομαστε να αποκαλεσουμε το καθε ομορφο συναισθημα ελξης "αγαπη"

"λογαριαζε χωρις τον ξενοδοχο, η αγαπη δεν γνωριζει απο νομους!"